Περιγραφή

Ο ντετέκτιβ Αγάπιος Νέριτ καλείται να εξιχνιάσει το έγκλημα που έγινε στο άλσος της γειτονιάς του… γρήγορα για να προλάβει την έναρξη του Μουντιάλ!

Υπόθεση

Πάρκαρα το αμάξι μου βιαστικά και παραμέρισα τους λιγοστούς περαστικούς που είχαν συγκεντρωθεί στην είσοδο του άλσους κοιτάζοντας με περιέργεια. Άρχισα να περπατάω τη μικρή απόσταση που με χώριζε από τον τόπο του εγκλήματος. Ήταν ένα ευχάριστο καλοκαιρινό βράδυ και σταμάτησα για ένα λεπτό να απολαύσω το τοπίο. Έτσι κι αλλιώς, το πτώμα δεν βιαζόταν, σκέφτηκα! Όμως, ο υπαστυνόμος Λοΐζος διέκοψε το ονειροπόλημα μου κι έγνεψε να πάω κοντά του.

Η αλήθεια είναι ότι το θέαμα δεν ήταν ωραίο. Το φως της λάμπας έπεφτε πάνω στο πτώμα της νεαρής συγγραφέως Χριστίνας Νικολή, που κειτόταν ανάσκελα στο έδαφος, με μια λίμνη αίματος γύρω από το κρανίο της, που σίγουρα κάποτε ήταν πολύ όμορφο. Η Χριστίνα είχε χτυπηθεί με μια σφαίρα πάνω από το αριστερό της αυτί. Το δεξί της χέρι ακουμπούσε στην περίφραξη της λίμνης, όπου κατέληγε ο επιβλητικός καταρράκτης.

«Εικάζουμε ληστεία», φώναξε για να ακουστεί ο υπαστυνόμος από τον θόρυβο που έκανε ο καταρράκτης. «Το πορτοφόλι της βρέθηκε άδειο και πεταμένο λίγο πιο μακριά από την τσάντα της. Λείπει η βέρα της, αν κρίνω από το σημάδι στο δάκτυλό της. Το μόνο που άφησε ο ληστής είναι το κινητό της. Φαίνεται δεν ήταν του γούστου του. Και γνωρίζουμε ότι αυτό συνέβει στις 21.15 ακριβώς».
«Πώς το γνωρίζουμε αυτό, υπαστυνόμε; Μιλούσε στο κινητό της εκείνη την ώρα;», τον ρώτησα με δυνατή φωνή.
«Κοντά έπεσες, Αγάπιε. Η κοπέλα εκείνη τη στιγμή άφηνε ένα ηχητικό μήνυμα στον αρραβωνιαστικό της. Ο αρραβωνιαστικός άκουσε το μήνυμα στις 22.00 και κάλεσε αμέσως την αστυνομία, η οποία ανακάλυψε το πτώμα μισή ώρα αργότερα».
«Θέλω να ακούσω το μήνυμα, υπαστυνόμε. Και να δω τον αρραβωνιαστικό», είπα, ενώ το ένστικτό μου φώναζε ότι δεν πρόκειται για μια απλή ληστεία. Εμένα η υπόθεση μου μύριζε … κέρατο.

Είκοσι λεπτά αργότερα, βρισκόμασταν έξω από την επιβλητική μονοκατοικία του αρραβωνιαστικού, Αριστοτέλη Πάτρα, ο οποίος μας υποδέχτηκε συγκλονισμένος. Ενστικτωδώς κοίταξα να βεβαιωθώ αν πάνω στο κεφάλι του είχε φυτρώσει κάτι. Ο Πάτρας έβαλε το μήνυμα να παίξει. «Αγάπη μου», η βραχνή φωνή της Χριστίνας ακούστηκε πεντακάθαρα, χωρίς παρεμβολές ή θόρυβο, «έχω έρθει στο άλσος. Λέω να μείνω λίγο εδώ για να εμπνευστώ για το νέο μου μυθιστόρημα με θέα τη λίμνη και τον καταρράκτη. Δεν ξέρω πόση ώρα θα μου πάρει, γι’ αυτό μη με περιμένεις για φαγ…». Ξαφνικά ο τόνος της φωνής της άλλαξε. «Τι κάνεις εκεί; Όχι! Μη!» Ένας διαπεραστικός πυροβολισμός με έκανε να αναπηδήσω. Κι ύστερα… σιωπή.

«Γνωρίζετε αν κάποιος ήθελε να κάνει κακό στην αρραβωνιαστικιά σας, κύριε Πάτρα;», ρώτησα αυστηρά τον αρραβωνιαστικό.
«Κύριε Νέριτ, θα είμαι ειλικρινής μαζί σας. Πριν από εμένα, η Χριστίνα είχε δεσμό με έναν αλήτη, ονόματι Τζώρτζη Στεφανάκο. Ειλικρινά απορώ τι του είχε βρει! », είπε ο Πάτρας.
«Μαλλιά ίσως;», σκέφτηκα από μέσα μου κοιτάζοντας το γυαλιστερό του κεφάλι.
«Αυτός ο αλήτης δεν δέχτηκε ποτέ τον χωρισμό τους και δεν έπαψε στιγμή να την γυροφέρνει, ούτε καν μετά τους αρραβώνες μας. Ήταν πολύ πιεστικός. Είχε πάθει εμμονή μαζί της και την απειλούσε να γυρίσει ξανά σε αυτόν! Τον θεωρούσα επικίνδυνο και σκεφτόμουν να ζητήσω την προστασία της αστυνομίας», είπε με τρεμάμενη φωνή ο Πάτρας. «Από αλλού κινδύνευε και από αλλού το βρήκε τελικά, η Χριστίνα μου!»

Ο Πάτρας δεν είχε κάτι άλλο χρήσιμο να μου πει, γι’ αυτό τον ευχαρίστησα και τον άφησα στον πόνο του.
«Υπαστυνόμε», ρώτησα τον Λοΐζο, βγαίνοντας από το σπίτι του Πάτρα, «τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι ο Στεφανάκος δεν θεωρείται ύποπτος για τη δολοφονία της Χριστίνας;»
«Α, έχει ισχυρότατο άλλοθι, Αγάπιε! Ο Στεφανάκος μας είπε ότι εκείνη την ώρα ήταν σπίτι του και περίμενε να ξεκινήσει το Μουντιάλ. Είχε παραγγείλει πίτσα, την οποία του έφερε ο ντελιβεράς στις 21.20. Το επιβεβαιώσαμε με την πιτσαρία. Κι αφού το σπίτι του Στεφανάκου απέχει περίπου 15 λεπτά με το αμάξι από το άλσος, δεν μπορεί να είναι αυτός που την σκότωσε στο άλσος», με ενημέρωσε ο υπαστυνόμος.
«Ναι, το ξέρω ότι σήμερα ξεκινά το Μουντιάλ!», είπα εκνευρισμένος, όταν σκέφτηκα τους κολλητούς μου που θα είχαν κάνει εξέδρα στην καφετέρια της γωνίας, βλέποντας τον τελικό, και πίνοντας μπύρες.

Με το που ήρθε στο νου μου η εικόνα των κολλητών να φωνάζουν στις φάσεις του αγώνα, έλαμψε μπροστά μου και η λύση στο έγκλημα. «Μπουζουριάστε τον Στεφανάκο. Άκυρο το άλλοθί του!», φώναξα στους αστυνομικούς που στέκονταν να με κοιτάζουν με τα μάτια γουρλωμένα! «Άντε βιαστείτε, μήπως προλάβω τα τελευταία λεπτά του ματς».

Πώς κατέληξα σε αυτό το συμπέρασμα;

Το παρόν κείμενο αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας της εταιρείας Βρες τον Δολοφόνο. Η ολική ή εν μέρη αναπαραγωγή του κειμένου επιτρέπεται μόνο με αναφορά στην αρχική πηγή και περιορίζεται αυστηρά για προσωπική χρήση.